5.1.12

Παγωμένος ο Δρόμος...


Ο Δρόμος μου 
είναι  ένα κρυσταλλο από πάγο
Βαθειά μέσα στα σκοτάδια
Όταν έρχονται τα βράδια
Και χάνεται η λογική
Προσπαθώ να τον ανέβω
Με πόδια γυμνά
Ξανά και ξανά την ίδια διαδρομή
Με τα χέρια, με τα πόδια, με τα γόνατα
να αρπάζομαι , να σέρνομαι
Και το παραμικρό το άφημα
να με γυρίζει πάλι στην αρχή
Κάτι αλμυρό κυλάει  στο προσωπό μου
μα πριν προλάβει να πέσει κάτω
Παγώνει επάνω στα μαγουλα μου
γυαλί να γίνεται και αυτό
Παγωμένα και τα γατζωμένα χέρια μου
στο κρύο άγριο κρύσταλλο
Σπασμένα τα νύχια μου να στάζουν
σκούρο αίμα αχνιστό
Όχι …αυτό να το δεις δεν μπορείς
Και ας κυλάει στον παγωμένο δρόμο μου
Ας αφήνει πίσω του βαθειές χαράδρες
Πορφύρα επάνω στο διάφανο λευκό
δεν το βλέπεις…το πατάς !
Περιφέρεις τα ματωμένα σου χνάρια
Γύρω μου,
μέσα στα άδεια δωμάτια
Στα σκαλιά της πόρτας
Στον δρόμο όταν φεύγεις τα χαράματα

και εγώ...

Θλίψη και πόνος μέσα στα μάτια μου
Απουσία
Κατεβάζω τα βλέφαρα
να μη τo δεις ούτε αυτό




Levina











16 σχόλια:

Λιακάδα ☼ είπε...

Γλυκιά μου... όποιος δεν είδε το ηλιοβασίλεμα του χαμόγελού σου δε θα προσέξει καν την ανατολή των δακρύων σου... αρα δεν υπάρχει νόημα και να τα κρύβεις...
Στα 4 έπαψα να σέρνομαι εδώ και καιρό.
Στέκομαι όμως έτσι κατά βούληση όποτε ΕΓΩ το επιθυμώ. Υποσχέθηκα βλέπεις στον εαυτό μου την επόμενη φορά που θα πέσω σε αυτή την στάση να είναι από ηδονή και όχι από πόνο.
Τα γόνατά μου δε τα έφαγα μετά από τόσα χρόνια βόλλεϋ να τα χαραμίσω έτσι για έναν άντρα? Δε λέει!
Φιλιά και θα τα πούμε... ;)

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

εγώ την υπέροχη κρυστάλλινη καρδιά σου ξέρω. και ο δρόμος που αυτή χαράζει είναι φωτεινός. αυτό θέλω να σου πω, προσπερνώντας την μελαγχολική διάθεση της γραφής σου.
ομορφάδα μου, θα περάσει και αυτό...
γλυκά σε φιλώ!

υ.γ. πως ανέχεσαι εμένα και την ασυνέπειά μου;

Ανώνυμος είπε...

Λεβίνα μου..

ο ουρανος σου υπεροχος!!!!!

και τα αυτα που ειναι μαζι με τον κερσορα..χαχαχαχα.. δεν τα ξερω πως τα λενε..

μαζεψε πισω το αιμα και τα δακρυα
οσο δυσκολο και να ειναι!!!

σου αφηνω αγκαλια και φιλια πολλα σαν του ουρανου σου..

Levina είπε...

Έχεις τόσο δίκιο Λιακάδα μου...

Πες ότι απλά...ήταν η διάθεση ανάλογη
με τον καιρό!
Με ένα φιλί και μια αγκαλιά
σου εύχομαι καλό βράδυ :)

Levina είπε...

Φυσικά και θα περάσει ομορφιά μου...
Εγώ είμαι μάγισσα...δεν βλέπεις που έφτιαξα
ακόμα και τον δικό μου ουρανό? Όλα τα
καταφέρνω!Όλα !!!

Δεν πιστεύω να θέλεις απάντηση στο ερώτημα!
Δεν υπάρχει ασυνέπεια ανάμεσα στην αληθινή
αγάπη και φιλία!!!

Μια μεγάλη μεγάλη αγκαλιά
και μια γλυκιά καληνύχτα Λυχναράκι μου :)

Levina είπε...

Αστέρια σ αγαπώ μου,
παντού αστέρια , χωρίς φεγγάρι...

Ένα μεγάλο μαγικό φιλί και μια αγκαλιά
για Καληνύχτα :)

Lyriel Bee είπε...

Α ρε Λεβινάκι, ακόμα κι όταν μιλάς για μοναξιές, για κρύο και για πόνο, πάλι αισθάνομαι πως μέσα στην καρδούλα σου μια φλόγα σιγοκαίει.
Σαν μια κλωστή με δένει μαζί σου όταν σε διαβάζω και γίνεται σαν γέφυρα.
Να έχεις μια όμορφη μέρα :)

Ανώνυμος είπε...

Πόσο ωραια έγραψες!
Στα αγαπημένα μου αυτή η ανάρτηση ::))

Levina είπε...

Αλοίμονο αν σβύσει και αυτή
η μικρή φλόγα μπισκοτάκι μου...
τι θα έχει απομείνει??

Ένα φιλί σου στέλνω και την αγάπη μου :)

Levina είπε...

Ευχαριστώ σκοτεινούλη μου,
τιμή μου!
Να είσαι καλά....τα φιλιά μου :)

Ανώνυμος είπε...

Δυνατό, σκοτεινό, χωρίς μία φλογίτσα ελπίδας μέσα στο σκοτάδι και ζέστης μέσα στην παγωνιά.

Μου άρεσε γιατί είναι αληθινό, πολλοί άνθρωποι έτσι το βιώνουν. Μέχρι να χαράξει και για αυτούς.

Π (αρχίζουμε με ένα πάλι... Ερμήνευσε το σωστά :))

Seirios είπε...

Κατεβάζω τα βλέφαρα
να μη τo δεις ούτε αυτό


Παλιότερα πίστευα ότι έπρεπε να επιλέγουμε τι θα δουν από τον έσω κόσμο μας οι άλλοι... αλλά κατάλαβα ότι καθείς βλέπει άλλα πράγματα από εκείνα που εμείς του δίνουμε... κι ίσως τελικά να είναι καλύτερα να δίνουμε τα πάντα... άλλωστε όποιος είναι σε θέση να τα δει, θα τα δει...

*ξέρεις ότι μου αρέσει η ποίησή σου;

Άιναφετς είπε...

Υπάρχουν τέτοιες στιγμές...που προσωπικά τις ονομάζω γκρίζες ζώνες (ξέρω καθόλου ποιητικό!), αυτές οι στιγμές όταν έχουμε το χάρισμα της γραφής ή της ζωγραφικής, μπορούν να μεταμορφωθούν σε μικρά διαμάντια και να φανούν λυτρωτικές...

Levina είπε...

Όσο υπάρχει αναπνοή Gip μου
υπάρχει ελπίδα....το αύριο
κανένας μας δεν το γνωρίζει!
Μαγικά φιλιά για καληνύχτα.

υγ. Είμαι πολύ καλή στους γρίφους :)

Levina είπε...

Aγαπημένε μου Σείριε
είτε λίγα δώσεις, είτε τα πάντα...
εξαρτάται απο τον άλλον τι θα καταλάβει και
πως θα καταλάβει...ΑΝ καταλάβει!
Καμιά φορά μπορεί να είσαι τόσο ξεκάθαρος
σαν το γάργαρο νερό και ο άλλος να ψάχνει
στα χαλίκια κάτω απο αυτό αντί να πιεί
απο αυτό που του δίνεις να ξεδιψάσει !

Τα φιλιά μου και να είσαι καλά.

υγ. και εμένα μου αρέσουν οι άγνωστοι
μουσικοί σου δρόμοι.

Levina είπε...

Σωστά αγαπημένη μου μαγισσούλα
Γκρίζες ζώνες ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φως...
Περίοδος αναμονής...εφαλτήριος για κάτι...για κάπου...
θα δουμε τι θα είναι αυτό!

Τα φιλιά μου γειτονοπούλα μου.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...