27.2.13

Σύγκλιση Ονείρων



Μια θάλασσα σιωπές σπάει τα πρωινά μου
κύματα θρυψαλίζουνε τα θέλω της φωνής σου
ψίθυροι ανεμίζουνε ολόγυρα σαν χάρτινα πουλιά
κι ερωτηματικά ‘ τι κάνεις’  πως περνάς’
τι σκέφτηκες’ τι είδες ‘ κι αν πρόλαβες
στα μακρινά της φαντασίας σου ταξίδια
να πιαστείς απ΄τ΄ άνεμου τα ξέφτια
και μιας του ήλιου μικρής αναλαμπής
Μόνη σε θυμάμαι σε μια σκοτεινή αμμουδιά
στις άκριες των αφρών ν΄ αφήνεις το κορμί σου
στην σκιά  ενός μισοθαμμένου βράχου
στον μικρό κόλπο του νησιού ‘ κόρη του Νηρέα
δίχτυα και ξάρτια ανάκατα στις κόρες των ματιών σου 
κι εγώ Γαλήνη σ΄ ονομάτισα απ' τα κύματα που ημέρευαν
σαν έφταναν στις γάμπες των ποδιών σου
Κι αυτή η γκρίζα πόλη η μελαγχολική
που δένει την αγχόνη στον λαιμό μου
πνίγει τους δρόμους μου’ τα θέλω’ τα γιατί μου
ενός χεριού ακρωτηριασμένου η αρπαγή  
σ΄ ανεξιχνίαστο  ουρανό με ρίχνει

Εξομολογούμαι σε αυτόν για όσα πια με πνίγουν
Ανυπόφορη γίνεται  η σιωπή '   κατακερματισμένη
από ήχους θανάτου που καρτέρι στην ζωή μου στήνουν



                                                                                                      Levina






7 σχόλια:

serenata είπε...

Λεβίνα μου μάγισσα εσύ:)
Πόσο μ' αρέσει να χώνομαι στο σπιτικό σου να διαβάζω.
Νομίζω πως είμαστε αγκαλιά και μου απαγγέλλεις.....
Ασε με να ξεχαστώ στην αγκαλιά σου, να μπερδευτώ στους στίχους σου....

Σε φιλώ πολύ:)))))))

Ανώνυμος είπε...

Λεβίνα μου είχα καιρό να μαγευτώ από το συνονθύλευμα της υπέροχής σου πένας και της αιθέριας ατμόσφαιρας που αποπνέει ο χώρος σου.
Να μου είσαι καλά.
: )

ΦΛΩΡΑ είπε...

Λεβινάκι μου, μ' αρέσει τόσο ο τρόπος που τοποθετείς τις σκέψεις σου
και τις ντύνεις με υπέροχα λόγια...
Φιλιά

Levina είπε...

Σερενατάκι είναι ανοιχτό το σπιτικό μου και στους τοίχους του υπάρχουν εικόνες και λόγια και στίχοι , γέλια και δάκρυα, οργισμένα σύννεφα και ήρεμες μέρες... όποτε θέλεις μπορείς να έρχεσαι ... καλοδεχούμενη !

Σε φιλώ πολύ
Καλή σου μέρα !

Levina είπε...

Σ΄ ευχαριστώ Χριστινάκι
Φυσικό είναι μια να βρισκόμαστε, μια να ψαχνόμαστε ... το ίδιο παθαίνω κι εγώ ! Πάντα όμως κάποια στιγμή οι δρόμοι όλων μας συναντιώνται :))

Φιλιά πολλά κοριτσάκι μου
καλημέρα να έχεις !

Levina είπε...

Φλωράκι μου με τα χρυσά σου τα χέρια κι εμένα μου αρέσει που μπορείς και τα κάνεις όλα αυτά και τα προλαβαίνεις και τα κάνεις και καλά, όχι μισές δουλειές!!!

Σ΄ ευχαριστώ πολύ
σε φιλώ ακόμα πιο πολύ και σου εύχομαι καλημέρα να έχεις :))

αγκαθι είπε...

Αυτό τ΄ όμορφο ποίημα μπορεί να τ΄ ονειρευτείς αλλά και να το ζήσεις!Ειν΄ η αυτοκριτική που κάνουμε μετά απ΄ ένα ναυάγιο!
Μεγάλη προσοχή Λεβίνα μου θέλουν τα μισοθαμμένα βράχια, γιατί η ζωή μας είναι μικρή και σύντομη.Και να μην αφήνουμε τις Γκρίζες πόλεις να μας οδηγούν και να μας πνίγουν τα "θέλω" και τα "γιατί"!
Κανένας δε μπορεί να μας σώσει εκτός απ΄ την ψυχή μας!
Να ΄σαι πάντα καλά Λεβινάκι μου και φιλάκια πολλά!:-)))

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...