26.2.13

Ένα καλάθι Ψέματα







Στάθηκε ακίνητη με το ακουστικό στο χέρι, ένοιωθε πως ήδη είχε ξεπεράσει τα όρια,
όμως και πάλι… ήταν για την αδελφή της. Μαζί ήταν σε όλους αυτούς τους δύσκολους
μήνες, η μια στήριγμα της άλλης, δυο χαμόγελα, δυο δάκρυα, δυο χαρές χωρίς να
μοιράζονται στα δυο και ήταν τόση η μελαγχολία της μιας που η άλλη ότι και να της
ζητούσε εκείνη θα το έκανε.

Ήξερε πόσο τον αγαπούσε, όλους αυτούς τους μήνες την στήριζε στην αγάπη της, της
έδινε θάρρος, σαν λύκαινα γρύλιζε σε όποιον τους πλησίαζε για να τους βλέπει να
χαμογελούν ερωτευμένοι, ευτυχισμένοι, δοσμένοι ο ένας στον άλλο κι όταν κάποια στιγμή
ανακάλυψε πως της είπε το πρώτο ψέμα, το παρέβλεψε για να μη στενοχωρήσει την αδελφή της.

Κι ύστερα ήρθε το Καλοκαίρι , η ελπίδα πως θα τους έβλεπε μαζί, έβλεπε την αδελφή της
να τιτιβίζει με προσμονή πως επιτέλους θα πήγαινε κοντά στον αγαπημένο της, έτοιμο το
εισιτήριο, η βαλίτσα γεμάτη με όνειρα, η προσμονή και μετά η απότομη προσγείωση. Ένα
ταξίδι που δεν έγινε ποτέ, ένας έρωτας που δεν εκπληρώθηκε και η απογοήτευση να
λυγίζει την μια τους και η άλλη με απόγνωση να μη βρίσκει λόγια να σβήσει τα δάκρυα.
Είχαν το δικαίωμα να μάθουν το γιατί. Αυτά τα ατελείωτα γιατί που σκοτεινιάζουν το
μυαλό και βυθίζουν την καρδιά στα πιο βαθιά καζάνια της κόλασης.

Αποφασιστικά αυτή την φορά πήρε τον αριθμό. Μια ερώτηση θα έκανε, της το είχε ζητήσει
η ίδια της η αδελφή, έπρεπε να βρει και να της δώσει μια απάντηση, να την λυτρώσει από
τα ερωτηματικά της.
Ακόμα και σε αυτό μπήκε η ίδια μπροστά, έτσι είναι οι αδελφές, η ίδια θα έδινε
απαντήσεις στα ερωτηματικά της αδελφής της, θα την έστηνε και πάλι στα πόδια της.
Μαζί τα συζητούσαν, μαζί τα αποφάσιζαν, μαζί έψαχναν, μόνο που η άλλη έβρισκε
προφάσεις για να κρύβεται πίσω από την πλάτη της αδελφής της κι αυτή την έκρυβε
πρόθυμα γιατί … ήταν η αδελφή της.

Την αρνήθηκε σε λιγότερο χρόνο από όσο ο μαθητής τον Δάσκαλό του.

Όταν εκείνος της την κατηγόρησε εκείνη την αρνήθηκε, όταν εκείνος έβγαλε τα λάθος
συμπεράσματά του εκείνη δεν είπε την αλήθεια, όταν εκείνος της απαγόρευσε να μιλά στην
αδελφή της εκείνη πάλι δεν είπε αλήθεια κι όταν φοβήθηκε πως θα τον χάσει , είπε ένα
ακόμα ψέμα …  στην αδελφή της.

Ένα μεγάλο καλάθι ψέματα γέμισε, το κρατούσε μαζί της σαν έφτασε στην άκρη της λίμνης,
το είχε δεμένο σαν βρόγχο στον λαιμό της.
Πόσα ψέματα !!

Τελετουργικά έλυσε το σκοινί , σήκωσε ψηλά το βαρύ καλάθι και το πέταξε με όλη της την
δύναμη στα νερά . Ένας παφλασμός ακούστηκε μόνο και το βαρύ φορτίο χάθηκε από τα μάτια της .
- Άμε στο καλό σου … μουρμούρισε.

Ο Χειμωνιάτικος ήλιος που βγήκε καθρεφτίστηκε αυτάρεσκα επάνω στα νερά, ακούμπησε
γύρω στα δέντρα, στα βουνά, την αγκάλιασε και την βοήθησε να βρει τον δρόμο να γυρίσει
σπίτι της , ελεύθερη.
Δεν υπήρξε ποτέ αδελφή, ούτε καν φίλη.


                                           Levina




12 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Μακάρι τα καλάθια με τα ψέμματα να έπεφταν σε λίμνε και στη θάλασσα... Αφήνουν τα ανεξίτηλα αποτυπώματά τους και τα νερά το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να εξαγνίσουν και να τονώσουν την ψυχική ηρεμία...

Levina είπε...

Αυτό ακριβώς Σταμάτη μου κάνουν τα νερά, επουλώνουν τις πληγές, εξαγνίζουν την ψυχή και προσφέρουν την ηρεμία που έλειπε .
Η ζωή συνεχίζεται !

Καλό βράδυ να έχεις
σ΄ ευχαριστώ !

ΦΛΩΡΑ είπε...

Levina μου, σε άφησα τελευταία για να σε απολαύσω απόψε.
Μου άρεσε η ιστορία σου πολύ....
Όμως οφείλεις να γράψεις και μια άλλη από την πλευρά της άλλης αδελφής, που ίσως η αγάπη που έπαιρνε δεν ήταν άδολη, που ίσως κάποιες ενέργειες έγιναν από ζήλια και υπονόμευαν τη σχέση της αδελφής...
Ξέρω μια τέτοια περίπτωση...
Όπου η μία έκανε ότι μπορούσε για να χαλάσει τη γαλήνη της άλλης...
Τότε η μια αδελφή γινόταν κυματοθραύστης όπου πάνω της ξέσπαγε η ζήλια της αδελφής και τα παράπονα του αγαπημένου που με πιο καθαρό μυαλό αντιλαμβανόταν τις δολοπλοκίες που στηνόταν σε βάρος της αγαπημένης του....
Μέχρι που όλα αποκαλύφθηκαν.
Δες το κι έτσι...
Και περιμένω και την άλλη ιστορία σου.
Πάντως ότι και να γράφεις το λατρεύω.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο Λεβινάκι, το ευχαριστήθηκα.

Με παραπλάνησες μάλιστα, προς στιγμή σκέφθηκα ότι ο αγαπημένος της αδελφής ήθελε εκείνη... Το έπλεξες καλύτερα όμως !

Levina είπε...

Φλωράκι μου επειδή έχουμε μιλήσει ξέρω τι λες όμως η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, το γνωρίζεις πως ακόμα κι αν κάτι φαίνεται ίδιο έχει διαφορετικές παραμέτρους που το κρίνουν.
Μόνο στον εαυτό μας οφείλουμε κοριτσάκι μου, να μας γίνονται μαθήματα τα παθήματα και να μην τον ταλαιπωρούμε με ανάξια λόγου πράγματα .

Φιλιά πολλά κοριτσάκι μου
Καλή σου μέρα !

Levina είπε...

Καλημέρα Gip μου
Καμία σχέση! Δεν έχει να κάνει με τρίγωνα, τετράγωνα και πάει λέγοντας :))
Καθαρά σχέσεις "φιλίας" και ότι συνεπάγεται αυτό είναι στο κείμενο, που έχει γραφεί από τον Νοέμβρη και εχθές ήταν μεταξύ ανάρτησης και διαγραφής :)

Tα φιλιά μου και να έχεις μια όμορφη μέρα !!

αγκαθι είπε...

Πολύ με προβληματίζεις Λεβίνα μου με τις όμορφες και τρυφερές ιστοριούλες σου!Πάντως ένα παράπονό που ΄χω ήταν που δε μεγάλωσα με αδελφή, αλλά με τρία αδέλφια που στο τέλος κατέληξα να μη μιλάμε!Κι απ΄ όσα κατάλαβα μετά από χρόνια, δεν υπήρξαν ούτε αδέλφια, ούτε καν φίλοι!
Να ΄σαι πάντα καλά χαρά μου!
Φιλάκια πολλά!:)

Levina είπε...

Αγκαθάκι μου πάντα υπάρχει το χειρότερο από αυτό που έχει ζήσει κανείς... κι εγώ μεγάλωσα ολομόναχη, με γονείς μεγάλης ηλικίας κι αυτό ήταν η βαθύτερη ανάγκη μου Μια Αδελφή ! Καταλαβαίνεις πως όταν έχεις κάποια ανάγκη κοιτάς να την καλύψεις και τότε είναι που κάνεις τις λάθος κινήσεις ... νόμισα πως η ηλικία μου χάρισε την σωστή κρίση απέναντι στους ανθρώπους ... λάθεψα κι αυτή η απογοήτευση ήταν η μεγαλύτερη που δέχτηκε η ψυχή μου γιατί δεν ήταν αναμενόμενη.
Μα έτσι είναι η ζωή ... ΄
Προχωράμε κοριτσάκι μου :))

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει και άλλη εκδοχή της ιστορίας.
Ο Αγαπημένος να μην ήξερε τίποτα και να σοκαρίστηκε και από τη φίλη του και από την αδερφή της.
Καμιά φορά αντί να δολοπλοκήσουμε πίσω από τις πλάτες των ανθρώπων μπορούμε απλά να τους ρωτήσουμε. Μια ερώτηση δε κοστίζει, τα συμπεράσματα όμως κοστίζουν ακριβά.


Η ιστορία σου μοιάζει με τη δική μου πολύ, με την διαφορά ότι εγώ δεν απαγόρεψα στην αγαπημένη μου να μιλά με κανέναν.

Το καλάθι με τα ψέματα δεν έπεσε στο νερό αλλά στο δικό μου κεφάλι.

καλημέρα.

Levina είπε...

Άγνωστε Καλημέρα σου
Μαζί σου και χωρίς αντιρρήσεις !
Κάποιος πρέπει να ρωτά, να μαθαίνει και μετά να πράττει ανάλογα… Σε αυτή την ιστορία όπως βλέπεις μόνο το ψέμα και ο στρουθοκαμηλισμός κυκλοφορούσε στον αέρα κι έτσι έφαγα κι εγώ ένα γεμάτο καλάθι κατηγόριες και ψέματα.
Μετά το πέταξα στα πιο σκοτεινά βάθη του μυαλού.
C’est la vie :)
Να είσαι καλά και καλό Μήνα

yg. Μαθαίνουμε όμως με κάτι τέτοια που μας συμβαίνουν , ναι?

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά, το μάθημα είναι ότι δεν πρέπει να ανακατεύεται
κανείς ανάμεσα σε ένα ζευγάρι γιατί ότι ξέρει το ζευγάρι
δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.

Levina είπε...

Καλέ μου εσύ μιλάς από την σκοπιά του ζευγαριού
Αν και θα προτιμούσα να υπάρχει ένα όνομα να απευθύνομαι … θα σου πω, πως δεν ξέρω τι εμπειρίες έχεις , σκέψου όμως πως εύκολα μπορεί ένα ζευγάρι να χειραγωγεί ο ένας τον άλλο, να καλύπτουν δικά τους λάθη πετώντας το μπαλάκι σε έναν τρίτο ώστε εύκολα να βγαίνουν λάδι απέναντι στο έτερον ήμισυ και εδώ… Το κείμενο μιλά για δυο φίλες και τα ψέματα που με τόση ψυχραιμία μοιράζει η μια εκ των δυο και φυσικά όχι μόνο στην φίλη της! Τα σκάγια έχουν κι άλλους αποδέκτες αλλά αυτό το κομμάτι δεν αφορά εμένα .
Οπότε το δικό μου μάθημα είναι να μάθω ποιους εμπιστεύομαι .
Νομίζω το αναλύσαμε αρκετά αυτό το θέμα, τουλάχιστον από την σκοπιά μου δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσω.
Σ΄ ευχαριστώ και σου εύχομαι ότι καλύτερο.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...