2.2.13

Tα Χρόνια της Αθωόητας






                                                                                                   Π. Μπρούσαλη, Πόρος περί το 1960




Tέλη της δεκαετίας του ’50 και μέναμε τότε στα χαμόσπιτα στην άκρια
της πόλης. Μπροστά στην θάλασσα ήταν τα σπίτια των καπεταναίων,
δίπατα με μεγάλες αυλές και παραπίσω χτίζανε άναρχα οι πιο φτωχοί,
ίσα να φτιάξουν μια κάμαρη και σαν κάνανε παιδιά πρόσθεταν κι άλλες
να στεγάσουν κι εκείνα τις δικές τους οικογένειες.
Έτσι μέναμε κι εμείς, ο παππούς με την γιαγιά στην μπροστινή κάμαρα,
δίπλα εμείς τέσσερα άτομα και παραδίπλα έμενε ο θείος Αντωνάκης με
την γυναίκα του και τα πέντε παιδιά τους.
Ίσα που χωράγανε στην κάμαρη, στρωματσάδα κοιμόντουσαν κι η γκρίνια
της Αντώναινας δεν είχε τελειωμό για το λιγοστό φαί, για την κάμαρη που
δεν τους έφτανε, για τα παιδιά που της έσπερνε ο άντρας της !
Ασπρισμένες οι κάμαρες με τον ασβέστη και μπροστά η μικρή αυλή μας,
να βλέπει σ΄ ένα ψηλό μαντρότοιχο κι η μάνα μου να χει αραδιασμένους
τους ασβεστωμένους ντενεκέδες φυτεμένους με κόκκινα γεράνια και
γαζίες που μοσχοβολούσαν τις καλοκαιρινές νύχτες και φώναζε
η Αντώναινα πως έπιαναν τον χώρο και δεν είχαμε που να παίξουμε
εμείς τα παιδιά … τότε έβγαινε η γιαγιά με την μαγκούρα κι έπιανε
την nouse στ ΄ αρβανίτικα κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε!
Φυλακή την ένοιωθα την ζωή μου τότε μέσα στην μικρή αυλή, ήθελα
να βλέπω θάλασσα, σαν τον παππού που ‘βγαινε με την βάρκα
αξημέρωτα και γύριζε με το κοφίνι να σταλάζει αλμύρα γεμάτο
σπαρταριστά ψάρια. Έτσι κι εγώ που με έβρισκες που μ΄ έχανες στο
μουράγιο με το καλάμι που το ‘κρυβα πίσω απ ΄ το μπουχαρί, να ψαρεύω
και να πετάγομαι κάθε τόσο νομίζοντας πως άκουγα την φωνή της
μάνας μου '' Νικολήήήή που είσαι διάολεμένεεεε ''
μέχρι την θάλασσα ακουγόταν κι είχε ένα χέρι σαν βαριοπούλα .
Βάραγε με το παραμικρό που κάναμε εγώ κι η αδελφή μου και σαν
γύριζε το βράδυ ο πατέρας τον άρπαζε από την πόρτα και του λεγε
δίχως ανάσα τα κατορθώματά μας και για να γλυτώσει κι αυτός
από την γκρίνια μας άρπαζε σε δεύτερο γύρο ξύλο μέχρι που
πεταγόταν ο παππούς με τα σώβρακα έξω και μας έσωνε ….
Τον φοβόταν ο πατέρας τον παππού, δεν του έβγαινε επάνω, σε μια του
λέξη όλοι σταματούσαν τον σαματά και φεύγαν πέρα δώθε για να μη
οργιστεί πιότερο γιατί είχε μια δύναμη που και βόδι έριχνε κάτω.
Μα ήταν ένας αγαθός γίγαντας ο παππούς. Μας μάζευε τα βράδια κοντά
στο τζάκι, δίπλα σε ένα ραφάκι είχε πέντε έξη στραπατσαρισμένα βιβλία
με τσαλακωμένες σελίδες και μας διάβαζε με δυσκολία, συλλαβίζοντας
τις λέξεις, ιστορίες για Ιππότες και βασιλοπούλες, για νεράιδες και ξωτικά.
Το όνειρο του όμως ήταν να προκόψουμε, να ξεφύγουμε από την φτώχεια, μας μοίραζε και αξιώματα '' Δάσκαλος εσύ Θανασάκη, δικαιόρος ο Μελέτης, παπάς εσύ Νικολή ''
Δεν έγινα παπάς τελικά, σαν φόρεσα τα σπαθόλουρα και το γυαλιστερό ξίφος
με την χρυσή λαβή γύρισα να κάνω προσκύνημα στο σπίτι που μεγάλωσα.
Μισογκρεμισμένα βρήκα τα χαμόσπιτα, μα μέσα απ τα χαλάσματα σαν όνειρο
μου φάνηκε πως είδα τον παππού να με σταυρώνει καμαρώνοντας για μένα.

Levina




Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την κ. Νανά Τσούμα που μου έκανε την τιμή
να διαβάσει στην εκπομπή της "Κάτω από το Κιόσκι"  αυτό το κείμενο.
Εδώ θα ακούσετε ηχογραφημένη την εκπομπή της.

Όπως θέλω να ευχαριστήσω και την υπομονετική , γλυκιά Φλώρα
που το φιλοξένησε στο blog της στο " παιχνίδι των λέξεων " .






34 σχόλια:

ΦΛΩΡΑ είπε...

Λεβίνα μου, η τιμή ήταν δική μου να φιλοξενώ κείμενα σαν το δικό σου που στολίζουν το ταπεινό παιχνίδι μας.

Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ ωραίο ! Κρίμα που δεν μπήκα να ψηφίσω, θα σε ψήφιζα για πρώτη.
Άξιζες για πρώτη !
Και δεν χαϊδεύω αυτιά.


Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ξέρω Πως πιθανόν να με είμαι αποδεκτή.... σου το εξηγώ....

Μα μου θύμισε τις εικόνες και τα αρώματα... της αυλής κάπου στην Αίγινα.
Με τον Πόρο έχω ιδιαίτερη σχέση από παιδί λόγω συγγενικών σχέσεων!

serenata είπε...

Αυτές οι εποχές...
Σα να βλέπω ασπρόμαυρο κινηματογράφο.

Να σαι καλά Λεβίνα μου!
Σε φιλώ πολύ, καλό Σαββατοκύριακο:)

Drmakspy είπε...

Ήταν από τις ιστορίες που με άγγιξαν βαθιά γι αυτό και την επέλεξα.... Ίσως σε αδίκησα με την 2η θέση... Είναι πανέμορφη και η ιστορία και η γραφή σου.... Θα την θυμάμαι αυτή την ιστορία για πάντα ίσως... Τόσες υπέροχες εικόνες μου έφτιαξε στο μυαλό... Μπράβο και πάλι μπράβο... Είδα μια ταινία μέσα από τις λέξεις σου... Πολύ σε εκτιμώ!.... Γράφε γράφε γράφε...

Levina είπε...

Φλώρα μου
αυτό το 'ταπεινό' όπως το λες παιχνίδι εμένα μου δίνει χαρά, βρίσκομαι ανάμεσα σε διαδικτιακούς φίλους, συγκρίνουμε την γραφή μας κατά κάποιο τρόπο, τον τρόπο σκέψης, τις δημιουργίες μας και μόνο καλό μπορεί να δώσει όλο αυτό ... σου εύχομαι εσύ να έχεις κουράγιο να μας αντέχεις !!

Σε φιλώ πολύ
και σε ευχαριστώ για όλα :)

Levina είπε...

Gip μου κατάφωρα χαϊδεύεις αυτιά!!!
Πρόσεχε γιατί θα απογειωθεί το Εγώ μου και με βλέπω να ταξιδεύω όχι σε ιπτάμενη σκούπα σαν μάγισσα αλλά σε ιπτάμενο καλάμι !!

Πλάκα κάνω και το γνωρίζεις, σε ευχαριστώ πραγματικά για τα καλά σου λόγια !
Τα φιλιά μου και να περνάς καλά!

Levina είπε...

Αντιγόνη μου
αν πριν ήσουν καλοδεχούμενη τώρα η επίσκεψη αυτή με κάνει να αισθάνομαι ακόμα καλύτερα ... εκτιμάς ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους όταν τους βλέπεις σε στιγμές 'κρίσης' και εμείς το περάσαμε αυτό το στάδιο.

Το κείμενο δεν αναφέρεται στον Πόρο ... έβαλα αυτή την εικόνα που μου φάνηκε πιο αντιπροσωπευτική γιατί δεν δουλεύει το σκάνερ μου να βάλω μια από τις δικές μας... οπότε θα σε φέρω στην Σαλαμίνα τέλη της δεκαετίας του '50 μέχρι τα μέσα του '60 και αυτό αποτελεί το κομμάτι ενός μεγαλύτερου διηγήματος που ακόμα δεν ξέρω πότε και πως θα τελειώσει και βασίζεται επάνω στην διήγηση ενός αγαπημένου προσώπου.
Όταν διάβασα κάποια στιγμή στο μπλοκ σου την αναφορά για τον Πειραιά εκείνης της εποχής στο 'Πάμε σαν άλλοτε' σκέφτηκα πως πραγματικά θα είχατε πολλά κοινά να συζητήσετε για εκείνα τα χρόνια! Και που ξέρεις? Ίσως κάποτε γίνει κι αυτό!

Σε φιλώ και σε ευχαριστώ που ...
είσαι αυτή που είσαι !

Καλό σου βράδυ :)

Levina είπε...

serenata μου
όπως το λες ... ασπρόμαυρες εικόνες που έχουν την αθωότητα μιας άλλης εποχής !

Να είσαι καλά κοριτσάκι
τα φιλιά μου και καλό σου βράδυ:)

Levina είπε...

Kαθόλου δεν νοιώθω αδικημένη αγαπητέ μου Drmakspy ! Όταν έχουμε να κάνουμε με τόσα κείμενα η επιλογή είναι πάντα δύσκολη και χρειάζεται απίστευτο χρόνο να διαθέσει κάποιος γι αυτό. Μια χαρά ήταν η βαθμολογία σας και μόνο που με τιμήσατε με κάποιο βαθμό φτάνει και σας ευχαριστώ και για το σχόλιο που κάνατε στο μπλοκ της Φλώρας και εδώ για τα ενθαρρυντικά σας λόγια .
Ελπίζω κάποια στιγμή να δώσω ολοκληρωμένη αυτή την διήγηση και όχι μόνο αυτό το μικρό κομμάτι της.

Σας ευχαριστώ πολύ
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ!

αγκαθι είπε...

Πολύ όμορφες σκέψεις που σ΄ οδηγούν στην εποχή εκείνη της αθωότητας!Κάπως έτσι μεγαλώσαμε κι αποκτήσαμε αυτές τις αξίες και τις ευαισθησίες!Μέσα απ΄ την απλότητα και την αθωότητα!Αλησμόνητες εποχές..!Μέσα απ΄ το υπέροχο κείμενο σου με ταξίδεψες στα μέρη μου!Να ΄σαι πάντα καλά Λεβίνα μου και συνέχισε το ίδιο!Άλλωστε η χαρά της συμμετοχής και της παρέας είναι κι αυτά ανεκτίμητα σαν την παιδική αθωότητα!
Χαρούμενη Κυριακή να περάσεις!
Πολλά φιλιά!:)))

Levina είπε...

Καλησπέρα Αγκαθάκι ...
Ακόμα και τότε, μέσα σε αυτά τα χρόνια της αθωότητας υπήρχαν και τα 'εγκλήματα' όμως υπήρχε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από σήμερα η Τιμή ... αυτή η Τιμή που πηγάζει από την καρδιά, από το φιλότιμο, από τα ιδανικά , όλα όσα χάνονται σιγά σιγά και δύσκολα τα βρίσκουμε ... μόνο στα όνειρα μπορούν να βρεθούν πια τα χρόνια της αθωότητας.

Να είσαι καλά Αγκαθάκι μου
τα φιλιά μου και καλή σου εβδομάδα!

marie είπε...

Η ιστορία σου γεμάτη εικόνες μιας άλλης εποχής, γλυκιάς. Νοσταλγία για τα χρόνια της αθωότητας, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Συγχαρητήρια καλή μου. Καλό μήνα και καλή εβδομάδα που είναι στα σκαριά.

airis είπε...

Μας ταξίδεψες σε μια άλλη εποχή!
Να'σαι καλά κοπέλα μου!
Χαρούμενη εβδομάδα εύχομαι! ♥

Apokalipsis999 είπε...

Περασμένες εποχές, νοσταλγία, αναμνήσεις... Κάπου τρέχει το μυαλό σε περασμένα χρόνια, μιας άλλης εποχής! Αναπόφευκτες οι συγκρίσεις με το σήμερα.

Levina είπε...

Mαράκι μου
εποχές με τα καλά και τα άσχημά τους , πιο αθώες σίγουρα που πέρασαν ανεπιστρεπτί ...

Σε φιλώ, σε ευχαριστώ
και σου εύχομαι Καλή Εβδομάδα !

Levina είπε...

Σ΄ ευχαριστώ airis μου,
κι εμένα μου αρέσουν αυτά τα ταξίδια σε αλλοτινές εποχές, ίσως γιατί νοιώθω πολύ βαριά την σκιά των σημερινών χρόνων που ζούμε.

Τα φιλιά μου
Καλή εβδομάδα να έχεις !

Levina είπε...

Αυτές οι συγκρίσεις Σταμάτη μου
αβάσταχτες είναι , ειδικά όταν βλέπεις και πως το σήμερα δεν έχει προκαθορισμένο αύριο ... όλα μέσα σε μια θολή ζωή κινούνται.

Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!

Memaria είπε...

Η ιστορία σου είναι τόσο όμορφη...θα ήθελα να την έχω ψηφίσει..κάθε φορά αφήνω απ' έξω όμορφες ιστορίες, αναγκαστικά...να είσαι καλά να μας ταξιδεύεις!
Καλή εβδομάδα..φιλιά!

Levina είπε...

Mαράκι μου
δεν γίνεται να ψηφιστούν όλες οι ιστορίες το γνωρίζω κι εξ άλλου εγώ νοιώθω πολύ καλά που συμμετέχω και μόνο σε αυτό το παιχνίδι των λέξεων ... το ίδιο άσχημα νοιώθω κι εγώ που δεν μπορώ να ψηφίζω περισσότερες!

Σ΄ ευχαριστώ
τα φιλιά μου και καλό σου βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

ωραία ιστορία, γεμάτη εικόνες και συναισθήματα. Καλό μήνα, Λεβίνα. Να πω, καλή Άνοιξη ? Καλά να είμαστε και να χαμογελάμε.

Levina είπε...

Γεράσιμε καλά ανέφερες την Άνοιξη!
Εχθές είδα την αμυγδαλιά ανθισμένη και το σκέφτηκα... άντε το φάγαμε κι αυτόν τον Χειμώνα :)

Σ΄ ευχαριστώ,
καλό μήνα και σε σένα !

Drmakspy είπε...

Επανέρχομαι για να σου μεταφέρω την απάντησή μου στο σχόλιό σου στα δικά μου μέρη...
++++++++++++++++++++++++++++++++++
Αν τελικά το κάνω θα το κάνω για αυτά τα λόγια σου Levina μου. Και σε παρακαλώ μίλα μου στον ενικό... Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ!+++++++++++

Ανυπομονώ να διαβάσω κάποτε αυτό το βιβλίο που θα βγάλεις από την ψυχή σου γιατί με μέθυσε το άρωμα του αποσπάσματος αυτού... Σε τόσο λίγο μου έδωσε τόσα πολλά. Γράφε, γράφε, γράφε.... Το έχει ανάγκη η ψυχή μου και η ψυχή τόσων ανθρώπων που θα σε διαβάσουν ένα τέτοιο κείμενο. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι αυτό το κείμενο από μόνο του. Φαντάσου το βιβλίο. Κι εγώ εδώ είμαι να σε "διαλαλήσω" στην κοινότητα των bookcrossers! Αξίζεις όχι μόνο την στήριξη αλλά και την προώθηση με πάθος! Πλήρωσες με κάθε σου λέξη....

Λιακάδα ☼ είπε...

Oσο έχουμε μνήμες τέτοιες μέσα μας...
Οσο μπορούμε να τις μεταδίδουμε τόσο όμορφα δοσμένες τα χρόνια της αθωότητα δεν έχουν πεθάνει ποτέ...
Είναι πάντα εκεί μέσα μας!!

Υ.Γ. Για μια ακόμη φορά το κείμενό σου ξεχώριζε μέσα σε τόσα... :)

Ανώνυμος είπε...

Τι ομορφα Λεβινα μου τα χρονια εκεινα...
Τι ομορφα που τα περιγραφεις...
Χαθηκα εκει....ηρθαν φωτογραφιες των δικων μου στο νου κ πραγματα που μου εχουν διηγηθει.
Η μαμα μου τα παιδικα καλοκαιρια της κ οχι μονο τα εζησε στη Σαλαμινα. Κ γω παιδακι εχω ζησει πολυ ομορφα εκει (μεταγενεστερα βεβαιως)
Καλο σου βραδυ...

Vailie

Levina είπε...

Νοιώθω πραγματικά αμήχανα για τα λόγια σου Drmakspy!
Ανέβασες πολύ τον πήχη για εμένα, έτσι το νοιώθω και θέλω να πιστέψω πως είμαι άξια να τελειώσω αυτό που άρχισα ...
Προσπαθώ μέσα από λόγια άλλου να μπω σε μια ζωή που δεν έζησα, να γνωρίσω έναν τόπο που δεν έζησα, να ζήσω σε χρόνια που δεν έζησα , όμως όσο περισσότερο μαθαίνω γι αυτά τόσο περισσότερο με μαγεύουν!


Σ΄ ευχαριστώ ολόψυχα κι ελπίζω πως θα καταφέρω να αποδώσω σωστά όσα έμαθα, όσα μαθαίνω για το τότε...

Να είσαι καλά !

Levina είπε...

Λιακαδάκι μου
τι κρίμα που το τώρα δεν έχει τίποτα από τις μνήμες μας ... οι δικές μου έστω και τόσο διαφορετικές από το παραπάνω κείμενο κρατούν ωστόσο ακόμα το άρωμα της παιδικότητας, της ανεπιτήδευτης αφέλειας για το αύριο και ξαφνιασμένη παραμένω στις στροφές που φέρνει η ζωή μας .
Ελπίζω αυτό το καρουζέλ του τρόμου που ζούμε να σταματά και κάπου !

Σ΄ ευχαριστώ Λιακαδάκι μου
φιλιά πολλά για καλό βράδυ

Levina είπε...

Μικρό μου Βάιλι
η μαμά σου θα έχει τότε να θυμάται πολλά από εκείνη την Σαλαμίνα ... οι δικές μου μνήμες έχουν να κάνουν με μερικές Κυριακάτικες βόλτες τα Καλοκαίρια με την βενζίνα στα Περιστέρια, βουτιές, φαγητό στο ταβερνάκι της παραλίας τα μεσημέρια και επιστροφή το βράδυ στην Αθήνα ... δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι άλλο ... όμως να που ήρθε κάποια στιγμή η ώρα να γνωρίσω καλύτερα αυτόν τον τόπο και την ιστορία του μέσα από τα μάτια κάποιου τρίτου, τις δικές του διηγήσεις ακολουθώ τώρα πια.

Τα φιλιά μου αγαπημένο μου
να έχεις ένα όμορφο βράδυ !

Drmakspy είπε...

Προσπαθώ μέσα από λόγια άλλου να μπω σε μια ζωή που δεν έζησα, να γνωρίσω έναν τόπο που δεν έζησα, να ζήσω σε χρόνια που δεν έζησα.......!!!! Απίστευτο.... Με έκανες να μπω σε μια ζωή που δεν έζησα, να γνωρίσω ένα τόπο που δεν έζησα, να ζήσω σε χρόνια που δεν έζησα και μου λες ότι ούτε εσύ τα έζησες!
ΑΥΤΌ ΘΑ ΠΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌΣ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ Levina μου!!! Η Αντιγόνη μας για παράδειγμα έζησε τις ζωές, τους τόπους, τις εποχές, τις εικόνες που περιγράφει τόσο γλαφυρά και ζωντανά... Τις έζησε και τις μεταφέρει με τόσο όμορφο τρόπο... Αλλά τις έζησε... Πόσο χρυσάφι αξίζει η δική σου πένα δεν το βλέπεις;;;; Είσαι ήδη στην λεωφόρο της επιτυχίας...

Levina είπε...

Καλημέρα Drmakspy
Όταν έχεις γνωρίσει την ζωή μέσα από τα μάτια του Καζαντζάκη, του Παπαδιαμάντη, του Καραγάτση, του Λουντέμη ... έχω πολλά ακόμα ονόματα που θα έπιαναν μια σελίδα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και ποιητών ... τότε έχεις ζήσει σε πολλά μέρη, σε κάποιες άλλες εποχές. Έχεις γνωρίσει χωριά και πόλεις, έχεις μυρίσει την γη, έχεις φάει ψωμί και κρεμμύδι με τους αγρότες ... παρατηρητής γίνεσαι και μέσα από τα δικά τους μάτια ζεις την ζωή που περιγράφουν τόσο έντεχνα.
Η λεωφόρος της επιτυχίας είναι μακριά από εμένα καλέ μου, ας την αφήσουμε εκεί που είναι γιατί τα φώτα και οι προβολές δεν μου ταιριάζουν, μάλλον αμήχανα με κάνουν να αισθάνομαι και μόνο στο άκουσμά τους!

Για μια ακόμα φορά σ΄ ευχαριστώ πολύ και να που μου δίνεις την ώθηση να στρωθώ να τελειώσω ότι άρχισα :)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ το διαβάζω δεύτερη φορά εδώ. Και το ανακαλύπτω ξανά. Πολύ όμορφα δοσμένο το κείμενό σου. Καλή εβδομάδα να έχεις. Χαιρετισμούς από την μακρινή Αυστραλία

Levina είπε...

Ξενιτεμένη μου agrimio
ελάχιστες δοσμένες εικόνες από μια Ελλάδα που χάθηκε πια...
Σ΄ευχαριστώ και να είσαι καλά εκεί στην μακρινή Αυστραλία !

Καλημέρα, καλή εβδομάδα
και φιλιά από την Ελλάδα

Fotini Kouzoumi είπε...

Καλησπέρα Levina!!!
Η ιστορία που διάβασα είναι τόσο μαγευτική και ταξιδιάρικη!!! Οταν την πρωτοδιάβασα στο blog της Φλώρας, μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι απόσπασμα βιβλίου... και τώρα βλέπω ότι ετοιμάζεις πράγματι βιβλίο... Συγχαρητήρια... ανυπομονώ να το διαβάσω λοιπόν... :)
Καλή εβδομάδα!!!

Levina είπε...

Kαλημέρα Φωτεινή μου,
χαίρομαι που σου άρεσε αυτό το κομμάτι και τα δικά σου λόγια μου λένε να συνεχίσω αυτό που κάνω όμως την λέξη βιβλίο δεν την λέω ακόμα ... δεν ξέρω την εξέλιξη, δεν ξέρω που με οδηγεί αυτό το ψάξιμο και πως θα στηθούν τελικά όλες αυτές οι παράλληλες ιστορίες που μαθαίνω.

Σε ευχαριστώ πολύ
σε φιλώ κι εύχομαι κι εγώ καλή σου εβδομάδα :)

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...