Αναρωτιέμαι
Ξέρουμε να αγαπάμε?
Και τι είναι η αγάπη πέρα από μια λέξη που την λέμε τόσο εύκολα?
Είναι η πανάκεια για τους φόβους που μας βασανίζουν
με μεγαλύτερο απ΄ όλους αυτόν της μοναξιάς?
"Το να ανήκεις σε κάποιον, το να σε φροντίζει κάποιος
και να εξαρτάσαι από αυτόν - σε όλο αυτό πρέπει
να υπάρχει πάντα άγχος, φόβος, ζήλια, ενοχή,
και όσο υπάρχει φόβος δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη.
Ένα μυαλό γεμάτο πίκρες δεν μπορεί να καταλάβει
τι είναι αγάπη, αισθηματικότητα και συναισθηματικότητα
δεν έχουν καμία σχέση με την αγάπη.
Έτσι, η αγάπη δεν έχει σχέση με την επιθυμία
και την απόλαυση. «Κρισναμούρτι»
Πώς να ανοίξεις την καρδιά σου να δεχτεί αγάπη όταν
είναι γεμάτη με αμφιβολίες, με πείσμα, με πίκρα,
με διαστρεβλωμένες αλήθειες που σε βολεύουν.
Όταν εξαρτάσαι από αυτό που ονοματίζεις αγάπη,
τότε απλά καλύπτεις μια από τις ανάγκες σου ,
όπως εξαρτάσαι από το φαγητό για να ζήσεις,
από το νερό για να ξεδιψάσεις.
Δεν υπάρχει εξάρτηση στην αγάπη, δεν υπάρχουν κραυγές
γεμάτες ‘σ΄ αγαπώ’ που στάζουν από τον ιδρώτα της υποκρισίας
και τις βγάζεις για να καλύψεις τα αυτιά και τα μάτια σου
νομίζοντας πως καλύπτεις τα αυτιά και τα μάτια των άλλων γύρω σου
…. και θέλεις τόσο πολύ να το ακούς αυτό το σ΄ αγαπώ …
πάλι και πάλι και πάλι για να το πιστέψεις,
για να πειστείς κι εσύ πως υπάρχει.
Είναι ανεξαρτησία η αγάπη
Είναι ελευθερία , είναι ανοιχτός ορίζοντας , είναι ζωή κι όχι μιζέρια ,
όχι πόνος , όχι καθημερινός θάνατος κι εξάρτηση από μια λέξη.
Δεν είναι λέξη η αγάπη, δεν είναι οι φωνές σου,
δεν είναι περιορισμένης εμβέλειας η αγάπη …
αποκλειστικά σε ένα πλάσμα ή πράγμα ή έννοια ή ιδέα…
αν νομίζεις πως αγαπάς την εξάρτησή σου , τότε δεν αγαπάς τίποτα
πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό κι ίσως … ούτε κι αυτόν
γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζεις τι σημαίνει αγάπη , δεν την αναγνωρίζεις
όταν σου προσφέρεται απλόχερα , την ποδοπατάς βάναυσα
και παραμένεις στο κλουβί σου και σε αυταπάτες που κάθε τόσο
γκρεμίζονται και μένεις να αναρωτιέσαι το γιατί .
Levina
